Geotechnika

Przy projektowaniu i określaniu założeń dla instalacji solarnych typu naziemnego, ogromne znaczenie mają dane dotyczące gleby i innych warunków lokalnych.

Pozwala to na optymalizację robót budowlanych, uniknięcie przestojów, spadku wydajności w trakcie eksploatacji lub szybkiego uszkodzenia instalacji.

Badanie obejmuje: warunki geologiczne, hydrogeologiczne i glebowe, warunki chemii gleby, warunki morfologiczne, hydrauliczne, klimatyczne i socjologiczne w danym miejscu.

Wykorzystujemy precyzyjne i miarodajne metody badań, aby mieć pewność, że rozwiązania, które wybieramy dla naszych klientów, zapewniają optymalne rezultaty i wydajność.

Głębokość luźnego osadzania się skał określa się za pomocą lekkiej sondy. W glebę wbija się sondę o określonej końcówce, a głębokość mierzy się w stosunku do liczby uderzeń.

Podane wartości i głębokość osadzania dostarczają dodatkowej wiedzy, uzupełniającej wiercenia poszukiwawcze, co pozwala na opracowanie pierwszych koncepcji typu i głębokości fundamentów konstrukcji nośnej dla paneli słonecznych.

Przyjmuje się, że parametry określające nośność pali stalowych wynikają ze zmieniającej się struktury gruntu i odpowiadającej jej możliwej nośności. W związku z tym zaleca się zwrócenie szczególnej uwagi na badanie warstwy gleby na głębokości od 2 do 4 metrów.

Dzięki metodom pomiarowym zaczerpniętym z oceny głębokości posadowienia pali ekranów akustycznych i dostosowanym ich do warunków odpowiadających instalacjom fotowoltaicznym, możliwe jest wiarygodne obliczenie niezbędnych głębokości posadowienia dla wszystkich rodzajów pali stalowych, jeżeli znane są następujące parametry:

Ponadto, należy zbadać pionowe przyłożenie siły i jej przenoszenie na glebę, korzystając z informacji o naprężeniach kontaktowych między palami, a otaczającą glebą. Głębokość posadzenia pali obliczona na podstawie momentów przechylających i poziomych sił roboczych jest zazwyczaj wystarczająca, aby pale wytrzymywały obciążenia w pozycji pionowej. W rzadkich przypadkach (gleby bardzo lekkie) konieczne jest jednak zwiększenie głębokości pala, aby skutecznie przenosić naprężenia pionowe.

System oceny jest skomputeryzowany i homologowany zgodnie z ZTVE LSW88/03. Opiera się na normach dotyczących dopuszczalnego obciążenia terenu (DIN/EN 1054).

W tych próbach stalowy słup jest wbijany w glebę, którą należy zbadać. Następnie, w celu zmierzenia jego reakcji nad gruntem (deformacja) do słupa przykładana jest poziomo i pionowo siła. Na koniec profil jest wyciągany z podłoża, gdzie rejestrowana jest przyłożona siła.

Metoda ta dostarcza więc informacji o deformacjach i wpływie różnych sił oddziałujących na posadowiony pal. Dostarcza ona jednak wyłącznie ograniczonych informacji na temat rzeczywistej struktury gleby i jej właściwości mechanicznych. Próba ma za zadanie potwierdzić, że wbijany w ziemię pal jest, w danych warunkach, w stanie wytrzymać naprężenia występujące w konstrukcji nośnej.